IP را بررسی کنید

راه های مختلفی برای بررسی آدرس IP شما وجود دارد. در زیر چند روش ساده آورده شده است: استفاده از خدمات آنلاین: می توانید از خدمات آنلاین مانند «IP من چیست» استفاده کنید. اگر "What is my IP" را در نوار جستجوی مرورگر وب خود تایپ کنید و جستجو کنید، می توانید به سایتی دسترسی پیدا کنید که آدرس IP مورد استفاده شما را نمایش می دهد. استفاده از Command Prompt (ویندوز) یا ترمینال (Mac/Linux): در ویندوز، می توانید با باز کردن Command Prompt و وارد کردن دستور ipconfig آدرس IP را که در حال حاضر استفاده می کنید بررسی کنید. در مک یا لینوکس، می توانید یک ترمینال را باز کنید و از دستورات ifconfig یا ip addr استفاده کنید. به عنوان مثال، می توانید ip addr show را تایپ کنید تا اطلاعات مربوط به آدرس IP فعلی خود را مشاهده کنید. بررسی تنظیمات شبکه: همچنین می توانید آدرس IP خود را در تنظیمات شبکه رایانه یا دستگاه خود بررسی کنید. معمولاً می‌توانید جزئیات شبکه‌ای را که در حال حاضر به آن متصل هستید در منوی «تنظیمات شبکه و اینترنت» یا «تنظیمات شبکه» بررسی کنید. استفاده از افزونه های مرورگر: برخی از برنامه های افزودنی مرورگر آدرس IP فعلی شما را نمایش می دهند. با نصب این افزونه ها می توانید به راحتی آدرس IP خود را در مرورگر خود چک کنید. تنظیمات شبکه در تلفن هوشمند یا رایانه لوحی خود: در دستگاه تلفن همراه خود، می توانید آدرس IP خود را در منوی تنظیمات اتصال Wi-Fi یا داده خود بیابید. با انتخاب یکی از این روش ها می توانید به راحتی بررسی کنید که در حال حاضر از کدام آدرس IP استفاده می کنید:

آدرس IP چیست؟

آدرس IP مخفف "آدرس پروتکل اینترنت" است و یک شماره منحصر به فرد است که هر دستگاه را در یک شبکه کامپیوتری شناسایی می کند. این آدرس برای تعیین مقصد داده ها در هنگام انتقال داده ها از طریق اینترنت استفاده می شود. دو نسخه از آدرس های IP وجود دارد: IPv4 (پروتکل اینترنت نسخه 4) و IPv6 (پروتکل اینترنت نسخه 6). یک آدرس IPv4 در چهار بلوک 8 بیتی برای مجموع 32 بیت بیان می شود و معمولاً با فرمت "xxx.xxx.xxx.xxx" نوشته می شود. به عنوان مثال، فرمت "192.168.0.1" است. IPv6 برای حل مشکل کمبود آدرس IPv4 معرفی شد. آدرس‌های IPv6 در 128 بیت، معمولاً در قالب "xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx" بیان می‌شوند. آدرس های IP نقش مهمی در شبکه ها برای مسیریابی داده ها و امکان برقراری ارتباط بین دستگاه ها ایفا می کنند. هر دستگاه دارای یک آدرس IP منحصر به فرد جهانی است که به شما امکان می دهد به آن دستگاه خاص در اینترنت متصل شوید.

تفاوت بین ip4 و ip6

IPv4 (پروتکل اینترنت نسخه 4) و IPv6 (پروتکل اینترنت نسخه 6) در درجه اول به نسخه هایی از طرح آدرس دهی IP اشاره دارد. چند تفاوت کلیدی بین این دو نسخه وجود دارد: طول آدرس: IPv4: یک آدرس IPv4 با 32 بیت نمایش داده می شود که معمولاً از چهار بلوک 8 بیتی در قالب "xxx.xxx.xxx.xxx" تشکیل شده است. بنابراین، در مجموع 4,294,967,296 (تقریباً 4,296.7 میلیون) آدرس امکان پذیر است. IPv6: آدرس های IPv6 در 128 بیت بیان می شوند و با فرمت "xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx:xxxx" نوشته می شوند. این یک فضای آدرس بزرگ، تقریباً 3.4 x 10^38 آدرس را فراهم می کند. نشان‌گذاری آدرس: IPv4: عمدتاً به صورت اعداد اعشاری بیان می‌شود و هر بلوک با یک نقطه از هم جدا می‌شود. IPv6: به صورت هگزا دسیمال بیان می شود و هر بلوک با یک کولون از هم جدا می شود. تخصیص و مدیریت آدرس: IPv4: در ابتدا کمبود آدرس در نظر گرفته نشد و به دلیل محدودیت آدرس ها، کمبود آدرس IPv4 اکنون یک چالش جدی است. IPv6: مشکلات کمبود را به دلیل فضای آدرس بزرگ برطرف می کند، از تخصیص آدرس کارآمدتر پشتیبانی می کند. پیکربندی و امنیت شبکه: IPv4: ترجمه آدرس شبکه (NAT) معمولاً برای اتصال شبکه های خصوصی به اینترنت با اشتراک گذاری تعداد محدودی از آدرس های IP عمومی استفاده می شود. IPv6: طراحی شده برای سهولت اشتراک گذاری در شبکه های خصوصی، بنابراین NAT ممکن است دیگر لازم نباشد. IPv6 با افزودن ویژگی هایی برای رفع کمبود فضای آدرس و افزایش امنیت برای نیازهای شبکه مدرن مناسب تر است. با این حال، تا به امروز، هر دو IPv4 و IPv6 به طور همزمان در حال استفاده هستند، و یک فرآیند انتقال برای حفظ سازگاری با سیستم‌های مستقر قبلی در حال انجام است.